Brand new: Iron Maiden - The Writing on the Wall

να το θεσω αλλιως : για εμενα το ζουμι ειναι οτι και τιποτε απολυτως να μην ξαναβγαλουν ποτε οι maiden, αυτο που εχουν κατακτησει δεν προκειται να αλλοιωθει.
Δεν περιμενω τιποτα απο αυτους δεν εχω απαιτησεις, και εχω αποδεκτει οτι και τιποτα νεο να μην προσφερουν, παλι ειμαι ευχαριστημενος με αυτους, μπορουν να συνεχισουν να κανουν οτιδηποτε θελουν.Εαν τωρα τυχει και βγαλουν και κανα καλο νεο δισκο, αυτο το δεχομαι σαν bonus.

Έχετε άπαντες τα δίκια σας σε αυτά που γράφετε, καλοί μου φίλοι. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να βγάλουν οτιδήποτε καινούριο αν αυτό δεν είναι τουλάχιστον επιπέδου For the Greater Good of God ή El Dorado και θεωρώ ότι και οι ίδιοι δεν βρίσκονται σε δημιουργικό αναβρασμό ώστε να βγάζουν καινούρια LPs κάθε τόσο και λιγάκι. Προφανώς η ιστορία με τον Covid-19 τους ματαίωσε πάρα πολλές live εμφανίσεις, καθόντουσαν κλεισμένοι σπίτια τους, οπότε είπαν "και γιατί δεν βγάζουμε ένα ακόμα album"; Λογικά από την πλευρά τους και καλά έκαναν, αλλά να, όπως το βλέπω εγώ αν είσαι ο Γκάλης και έχεις μέσο όρο καριέρας 36 πόντους μονάχα κακό κάνεις στην υστεροφημία σου (και στα στατιστικά σου) αν παίξεις άλλα 2 χρόνια στα 40 σου με μέσο όρο 10 πόντους. Τι θα λέγαμε για τους Maiden αν μετά το Somewhere in Time δεν ξαναέβγαζαν album (ναι, από το '86!); Ότι όσα είχαν βγάλει ήταν απλά μνημειώδη. Τώρα έχουν κυκλοφορήσει τόσα πολλά πια, που ο μέσος όρος τους βρίσκεται κάπου λίγο πάνω από το μέτριο. Εξαιρετικό αν είσαι οι Εξόριστοι, αλλά λίγο ξεφτίλα για τους Iron Maiden...

Φυσικά δεν λέω, οι ίδιοι μπορεί να το αντιμετωπίζουν όπως γράφει ο Γιώργος και ο Βασίλης, σεβαστό κι αυτό. Αλλά ίσως θα ευχαριστούσε περισσότερο τους οπαδούς τους το να ξόδευαν τον χρόνο τους σε live εμφανίσεις με αντικείμενο ένα παλιό LP κάθε φορά (The Number of the Beast, Piece of Mind, Powerslave κλπ) όπως κάνει ο Roger Waters των Ping Floyd (Dark Side of the Moon, The Wall). Φυσικά αυτή είναι η δική μου γνώμη, οι ίδιοι μπορεί να θεωρούν ότι ως active μουσικοί οφείλουν να κυκλοφορούν και studio albums που και που, σεβαστό κι αυτό...

Γαμάει ο δίσκος. Από ξημερώματα Τετάρτης που διέρρευσε, πρέπει να το έχω ακούσει 15-20 φορές. Είναι δύσβατος στην αρχή, θέλει χρόνο, αλλά γαμάει!

Aρα και το The Writing on the Wall είναι σούπερ; Χμ...

Κοίτα, καλό είναι για ένα supergroup όπως οι Maiden να έχουν πιστούς οπαδούς: οι άνθρωποι έχουν γράψει ιστορία και δεν υπάρχει και κάτι πραγματικά αρνητικό να τους προσάψει κανείς, οπότε μπράβο τους. Από εκεί και πέρα, προσωπικά θεωρώ ότι όποιος αγαπάει πραγματικά τους Maiden δεν έχει την ιερή υποχρέωση να χαρακτηρίζει ως "σούπερ" τα albums που βγάζουν στα 70 τους. Εκτός αν ένιωσες ακούγωντάς το όπως ακριβώς ένιωσες την πρώτη φορά που άκουσες το Powerslave, οπότε πάω πάσο. Αν όμως δεν ένιωσες το ίδιο, και με δεδομένο ότι το Powerslave ήταν όντως σούπερ, μήπως το νέο album δεν είναι τελικά τόσο καλό;

Το έχω πει και το έχω γράψει δεκάδες φορές, ένας καλλιτέχνης ή ένα γκρουπ καλλιτεχνών δεν μπορεί να είναι 40 χρόνια στο δημιουργικό peak του. 5, 10, 15 το πολύ χρόνια and that's it, μετά παίρνει την κατιούσα. Αν έχει τεράστιο ταλέντο και είναι εξαιρετικός επαγγελματίας αυτό δεν θα φανεί εύκολα στην αρχή, αλλά αργά ή γρήγορα θα γίνει αντιληπτό και στους πλέον αδαείς. Αυτό που συμβαίνει με τους Maiden που κάθε νέο τους album "τα σπάει" σύμφωνα με τους fans, εμένα προσωπικά με ξεπερνάει. Γιατί απλά, είναι αδύνατο να συμβαίνει...

Και μόνο που μετά από 40 χρόνια και 16 δίσκους, καταφέρνουν να βγάζουν νέο, πολύ αξιόλογο υλικό, είναι για μένα υπεραρκετό.
Δεν είναι δυνατόν να βγάλουν νέο Aces High, νέο Trooper, νέο Hallowed be Thy name. Αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Προσωπικά τα περισσότερα τραγούδια μου άρεσαν πάρα πολύ, κάποια είναι σε διαφορετικό στυλ από τα κλασικά δεδομένα των Maiden (π.χ. The Writing on the Wall), αλλά και πάλι τα ακούς άνετα.
Senjutsu
Stratego
Lost In A Lost World
Days Of Future Past
Darkest Hour
The Parchment
Hell On Earth

Όταν 7 από τα 10 τραγούδια του δίσκου είναι πάρα πολύ καλά προς σούπερ, τότε δεν μπορώ παρά να χαρακτηρίσω έναν δίσκο απόλυτα επιτυχημένο.

Βασίλη, και εγώ ακούω Pink Floyd και ανατριχιάζω (και Maiden, ενίοτε) αλλά δεν θα σου πω ποτέ ότι το The Final Cut, το Division Bell, το Endless River, το Momentary Lapse of Reason, το Ummagumma ή το Animals ήταν σούπερ albums. Ναι, αν τα συγκρίνω με την δισκογραφία του Mad Clip ακόμα και τα χειρότερα κομμάτια τους είναι αριστουργήματα, αλλά το μέτρο σύγκρισης είναι τα καλύτερά τους και όχι η πλέμπα της μουσικής σκηνής. Το αυτό ισχύει - κατ' εμέ - και για τους Maiden.

Αυτό που λες για το "σε βαράει κεραυνός" και ότι αλλιώς είναι στα 10 σου και αλλιώς στα 45 σου ναι μεν ισχύει, αλλά όχι απόλυτα: προσωπικά έβαλα "Χ" στους Maiden όταν κυκλοφόρησαν το περίφημο "Abomination" (κατά κόσμον Seventh Son) αλλά τους ξαναέβγαλα με άνεση το καπέλο στο Fear of the Dark όπως και σε μεμονωμένα κομμάτια πολλά χρόνια αργότερα (For the Greater Good of God, El Dorado). Πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να με ενθουσιάσουν και τώρα, δεν έχω κλείσει την πόρτα στον ενθουσιασμό, απλά έχω κάποιες απαιτήσεις από δαύτους. Δεν είναι οι - κατά τα άλλα συμπαθέστατοι - 2002GR, οι Iron Maiden είναι.

Anyway, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά επειδή ζούμε στην εποχή που χαρακτηρίζονται με άνεση τα πάντα ως "μοναδικά" και "επικά" προσωπικά δεν μπορώ να συμπλεύσω με αυτή την τάση. Είμαι δύσκολος, πλένω με Essex. 

Κατανοώ ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, απλά μου φαίνεται υπερβολική η αντίδραση έχοντας ακούσει το άοσμο και άγευστο Writing on the Wall, αυτό, τίποτα παραπάνω. Όσο για το 7th Son τα έχουμε πει, μην επαναλαμβανόμαστε! 

Όπα τσιμπητέ, είπες μεγάλη κουβέντα τώρα: ΠΑΝΩ από το The Number of the Beast; Μέχρι και σήμερα, είτε το πιστεύεις είτε όχι, έχω ακούσει μονάχα τον πρώτο δίσκο από το Book of Souls αλλά μου είχε φανεί εντελώς αδιάφορο, σαν να έπαιζε... ambient Metal! Με αυτά που γράφεις θα το βάλω να το ξανακούσω ASAP αν και το θεωρώ απίθανο να καταλήξω και εγώ στο ίδιο συμπέρασμα γιατί το The Number of the Beast προσωπικά το έχω πολύ-πολύ ψηλά.

Εγω δεν εχω ακουσει ακομα ολοκληρο το νεο αλμπουμ, γιατι θελω να εχω το χρονο να το ακουσω ολο σερι, χωρις διακοπες και συνεχεια την αλλη μερα κτλ. Το writings on the wall το ακουσα και το βρηκα απλα αδιαφορο και καπως αργο.
Οποτε μπορω να μιλησω για το book of souls : το πρωτο cd ξεκιναει με το αρκετα καλο eternity should fail, μετα αξιζει το the red and the black και το book of souls, αλλα και παλι οχι τοσο οσο το πρωτο κομματι. Γενικα θα του εβαζα 6.5 με 7 στα 10. Το δευτερο δισκακι ξεκιναει με το death or glory που το ακουω ευχαριστα αλλα μετα συνεχιζει με αδιαφορα τραγουδια. Εαν ΔΕΝ υπηρχε το empire of the clouds , θα το χαρακτηριζα το χειροτερο μετα το virtua 11. Αλλα δεν κανουμε δουλεια με τα "ΑΝ" και στο δευτερο δισκακι υπαρχει το empire of the clouds. Ε για αυτο και μονο το κομματι αξιζει ολος ο δισκος. Ειναι κατι διαφορετικο βεβαια, αλλα για εμενα το συγκεκριμενο κομματι ανεβαζει τον δισκο απο το 6/10 στα 8/10, τοσο απλα. Και ειμαι δυσκολος γενικα στο βαλω καλους βαθμους, ακομα και το τελευταιο helloween με Κiske δεν του εβαλα οτι εβαλαν ολοι οι οπαδοι του συγκροτηματος.

Υ.Γ. ρε σεις το 7th son ειναι για εμενα σχεδον αριστο, βεβαια παιζει ρολο και η προσωπικη εμπειρια διοτι ηταν ο πρωτος δισκος maiden που αγορασα μονος μου, αλλα και παλι ειναι ευκολα μεσα στους 4 καλυτερους.

Εντάξει, με όλα αυτά με αναγκάσατε να κάτσω να τα ακούσω και τα 2 τελευταία albums. Νομίζω ότι για κάποιον που δεν είναι τυφλωμένος από... την αγάπη για το γκρουπ τα συμπεράσματα είναι εύκολο να εξαχθούν χωρίς υπερβολικές κρίσεις και τοποθετήσεις. Και αυτά είναι τα εξής:

- To Book of Souls έχει υπέροχο... εξώφυλλο και το Empire of the Clouds είναι μία πραγματικά φιλότιμη προσπάθεια για ένα επικό 20λεπτο (σχεδόν) τραγούδι που τελικά είναι όντως αξιόλογο (αλλά δεν είναι επιπέδου αντίστοιχων προσπαθειών του παρελθόντος όπως ήταν το Rime of the Ancient Mariner).

- Το νέο album είναι πολύ καλύτερο από το Book of Souls

- Οποιαδήποτε σύγκριση του Book of Souls με τα albums από το Iron Maiden μέχρι και το Somewhere in Time θεωρώ ότι είναι παντελώς άκυρη.

- Μην ξανανοίγουμε την κουβέντα για το Seventh Son, έχει κουράσει. Σε όσους αρέσει καλά κάνουν και τους αρέσει. Σε όσους δεν αρέσει μπορούν να βγάζουν χρήσιμα συμπεράσματα για τα γούστα των προηγούμενων!

Iron Maiden 2021 interview: "Some Maiden albums are better than others. Our fans are like plywood".

kostakis : Πάντα συμπαθής και ταπεινός ο Bruce, όπως και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Για εμένα το σημαντικό είναι αυτό που είπε ότι κάθε album είναι σαν μία καταγραφή της ζωής των Maiden σε εκείνο το χρονικό σημείο και ότι επομένως άλλα albums είναι καλύτερα από κάποια άλλα. Όπως και το ότι "κάνουμε το καλύτερο album που μπορούμε να κάνουμε εκείνη τη στιγμή": τίμια προσέγγιση γενικώς, και κατ' εμέ γι' αυτό και έχουν τόσα εκατομμύρια πιστούς οπαδούς σε όλο τον πλανήτη, επειδή είναι διαχρονικά "τίμιοι" και down to earth. Όπως άλλωστε ανέφερε στη μίνι-συνέντευξη ο 2ος καλύτερος frontman στην ιστορία του γκρουπ "even when we screw up we screw up for the right reasons".

mike : φίλε, πολύ πιο εύκολο ήταν να καταλάβω αυτά που έλεγε ο Bruce, παρά αυτό που έγραφες εσύ! Στο τέλος το έπιασα βέβαια κάπου, ένα ρεζουμέ του τύπου "ακόμα και τα σκατά τους να μας χαρίσουν οι Maiden κάτι θα είναι κι αυτό". Προφανώς οι προσεγγίσεις μας στο θέμα διαφέρουν, αλλά δεν πειράζει, όλοι αγαπάμε τη μπάντα, απλά ο καθένας με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο.

Επειδή πάντως προσωπικά κατατάσσω ένα album στα "καλά" μονάχα εάν είναι συνολικά καλό και όχι εάν έχει μέσα 1 ή 2 καλά κομμάτια, καταλήγω στο ότι το Fear of the Dark ΔΕΝ είναι και καμιά albumάρα, και το ίδιο ισχύει και για το Somewhere in Time. Στη δική μου ιεραρχία την πρώτη θέση μοιράζονται τα Iron Maiden και Powerslave, με τα The Number of the Beast και Piece of Mind να ακολουθούν ένα βήμα πιο πίσω. Όλα τα υπόλοιπα καλά είναι (πέρα από κάποιες - λίγες, αλλά χτυπητές - τραγικές εξαιρέσεις), αλλά ούτε καν σε επίπεδο συγκρίσιμο με τα 4 προαναφερθέντα. Και αυτό είναι που προσπαθώ να εξηγήσω κάποιες φορές και ή δεν γίνομαι κατανοητός ή απλά οι υπόλοιποι το βλέπουν αλλιώς: άκουσες το καινούριο album; Έπιασες τον εαυτό σου μετά να σιγοσφυρίζει ή να τραγουδάει στο μυαλό του κάποιο από τα κομμάτια του; Τότε κάτι έχουμε εδώ. Θυμηθείτε απλά το Fear of the Dark effect. Έτσι, πολύ απλά, ξεχωρίζουν οι κομματάρες.

Άσχετα πάντως με τα προηγούμενα θέλω να τονίσω ότι το Senjutsu είναι πραγματικά μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, και συγχαρητήρια στα (ολίγον σιτεμένα) παιδιά που απαρτίζουν την μπάντα. Απλά το thread ξεκίνησε με αφορμή το μάλλον χειρότερο κομμάτι του album!